In deze eerste blog vertel ik wanneer het bij mij begon te kriebelen om aan de slag te gaan met seksuele opvoeding, hoe ik begon met een zelfstudie en samen met mijn partner een plan maakte voor de seksuele opvoeding in ons gezin.
Op deze pagina deel ik persoonlijke verhalen, inzichten en ervaringen over een onderwerp dat me na aan het hart ligt: seksuele opvoeding en voorlichting. Als moeder van drie kinderen en iemand die dagelijks bezig is met het thema ‘lessen over het lichaam,’ voel ik een diepe verantwoordelijkheid om bij te dragen aan een wereld waarin kinderen zichzelf, hun lichaam en hun grenzen leren begrijpen en respecteren. Maar hoe is dit allemaal begonnen? Wanneer begon het bij mij te kriebelen om me in te zetten voor seksuele opvoeding?
Het begon in 2018, toen ik zwanger was van mijn eerste kind. Ik was in verwachting van een dochter en al gauw fantaseerde ik over de eerste hapjes, stapjes en eerste woordjes. Ik zat heerlijk op mijn roze wolk tot ik ging nadenken over haar eerste verliefdheid, haar eerste zoen, haar eerste relatie en ook de eerste keer seks. Laat haar alsjeblieft zo lang mogelijk ons kleine meisje blijven, met al haar onschuld en vertrouwen in de mens. Voor veel ouders denk ik wel herkenbare gedachten.
Het begon met een paar ‘luchtige’ vragen aan mijn man. Ik vroeg hem: ‘Hoe gaan we haar “jeweetwel” noemen?’ en ‘Hoe zou je reageren als ze op vrouwen valt of zich van binnen een jongen voelt?’ Ook vroeg ik hem hoe hij heeft geleerd over zijn lichaam en het lichaam van de vrouw en ben ik nagegaan hoe ik mijn eigen lichaamsdelen noem en hoe ik ben voorgelicht over dit onderwerp. We kwamen er beide achter dat de voorlichting minimaal was en ook best laat.
Zelf kan ik weinig herinneren van de seksuele voorlichting die ik (als het goed is) heb gehad. Ik herinner de lessen wat lessen over voortplanting op de middelbare school, maar de gesprekken met mijn ouders of de basisschool kan ik me niet herinneren. Ik weet wel dat ik van mijn moeder sieraden uit China kreeg toen ik voor het eerst menstrueerde en dat ik heel blij was met mijn eerste schaamhaar, maar praten over seks of relaties, ik weet er niets meer van.
Ik begon me steeds meer te verdiepen in dit onderwerp en ook op social media zie ik dat er zich een sterke stroming vormt om de taboes over dit onderwerp te doorbreken en daar kan ik me helemaal in vinden. Ik zou graag willen dat ik open gesprekken met mijn dochter kan voeren over haar lijf, mijn lijf, over het lijf van een man, over gevoelens en over relaties. Maar ook over de positieve en negatieve invloed van (social) media, over aangeven wat je fijn vindt en over het aangeven van grenzen. Deze lessen over het lichaam vormen namelijk de basis voor je seksuele ontwikkeling en hebben invloed op de manier je naar jezelf en naar anderen kijkt en dat niet alleen. Het is ook de basis voor je toekomstige relaties, je zelfvertrouwen en je genot. Zoals je merkt, gingen mijn gedachten van luchtig naar serieus en van mijn rol als moeder naar de rol van de leerkracht.
Deze gedachten wakkerde een vuurtje aan en ik voelde me steeds meer verplicht als moeder én als leerkracht om ieder kind goed voor te lichten en ieder kind te leren, meisjes én jongens, dat het oké is om over je lichaam, seks en gevoelens te praten. Als leerkrachten kunnen wij het beeld wat kinderen van hun ouders meekrijgen verbreden en de basis leggen voor een neutraal beeld over het lichaam, seks en relaties waar zij de rest van hun leven wat aan zullen hebben. Maar vooral: hoe kon ik ervoor zorgen dat ze met vertrouwen en respect naar hun lichaam en hun eigen grenzen zouden kijken?
Langzaam maar zeker groeide dat kleine vonkje uit tot een missie. Ik begon boeken te lezen, gesprekken te voeren met andere ouders, en lessen uit te proberen binnen ons eigen gezin. Het was niet altijd makkelijk, en ik maakte fouten—maar juist die momenten hebben me geleerd hoe belangrijk het is om seksuele opvoeding toegankelijk, eerlijk en ontspannen te houden.
Op deze blog deel ik hoe dit proces eruitziet in mijn eigen gezin. Ik schrijf over de uitdagingen, maar ook over de mooie en leerzame momenten die we samen beleven. Daarnaast bespreek ik actualiteiten, deel ik mijn mening over boeken over seksuele voorlichting, en reflecteer ik op de rol van opvoeders in dit belangrijke proces.
Ik geloof dat ieder gezin uniek is en dat er geen ‘perfecte’ manier bestaat om seksuele opvoeding te geven. Wat ik wél weet, is dat openheid, respect en een veilige basis de sleutel vormen om kinderen sterk en zelfverzekerd te maken. Mijn doel is niet om je te vertellen hoe je het moet doen, maar om mijn eigen ervaringen te delen en je te inspireren om je eigen weg te vinden.
Ik nodig je uit om mee te lezen, je eigen mening te vormen, en vooral om nieuwsgierig te blijven. Samen kunnen we ervoor zorgen dat seksuele opvoeding een normaal en waardevol onderdeel wordt van het dagelijks leven—zowel thuis als in de maatschappij.
Veel leesplezier en inspiratie gewenst!
Liefs,
Loes
